بلدرچین مینیاتوری تخمگذار، از نظر غذایی همه چیز خوار محسوب می‌شود به گونه‌ای که از سبزی، گندم، کنجاله سویا و حشرات تغذیه می‌کند؛ بنابراین اگر از این نوع بلدرچین در خانه نگهداری می‌کنید، می‌توانید این موارد را در برنامه تغذیه‌ای آن قرار دهید.
از بیماری‌هایی که بلدرچین مینیاتوری می‌تواند به آن مبتلا شود شامل آنفلوانزا، نیوکاسل، هم خواری و سایر بیماری‌های پرندگان می‌شود.
بلدرچین مینیاتوری وحشی توانایی پرواز تا مسافت‌های طولانی را دارد ولی زمانی که اهلی می‌شود، این توانایی را از دست می‌دهد.
فروش بلدرچین مینیاتوری
برای فروش بلدرچین باید با بازاریابی مناسب و استفاده از ویژگی آن‌ها، درآمد مناسبی کسب کرد.
بلدرچین‌ها انواع گوناگونی دارند. تفاوت این گونه‌ها در توانایی تخم‌گذاری آن‌ها و وزن مناسب است. تا کنون صدها گونه مختلف بلدرچین شناخته شده است اما متأسفانه بعضی از نژادهای آن کاملاً منقرض شده. با توجه به شرایط نامناسب بسیاری دیگر از انواع بلدرچین نیز در حال انقراض هستند.
بلدرچین مینیاتوری، یکی از نژادهای بلدرچین محسوب می‌شود که پرورش آن‌ها از جنوب شرقی آسیا و تا اقیانوسیه گسترش یافته است. درگذشته از این نژاد بلدرچین به عنوان پرنده زینتی استفاده می‌شد در صورتی که امروزه از آن جهت تولید تخم و گوشت استفاده می‌شود.
از ویژگی‌های این پرنده می‌توان به پاهای زردرنگ، نوک کوچک و تیز، مقاومت در شرایط سخت، حداکثر طول عمر 13 سال، در صورت نبود تغذیه مناسب طول عمر 3-5 سال، تخم کوچک‌تر از تخم‌مرغ و دارای لکه‌های قهوه‌ای‌رنگ، کرم و مشکی، بیضی شکل و نوک تیز، سازگاری با شرایط آب و هوایی مختلف، توانایی بالا در تحمل سرما و گرما اشاره کرد.
به طور انحصاری زندگی می‌کنند وبا پرندگان دیگر تداخل ایجاد نمی‌کنند، هزینه نگهداری و پرورش کمی دارند، این موارد از مزایای پرورش بلدرچین مینیاتوری محسوب می‌شوند. برای پرورش این پرنده باید از شیوه تولیدمثل آن، شرایط نگهداری، تغذیه مناسب، انواع بلدرچین و میزان فرزندآوری اطلاع داشته باشید.
درزمان خریداری این پرنده باید از سلامت پرنده اطمینان حاصل کرد و اینکه واکسیناسیون آن انجام شده باشد. به طور کلی این نوع بلدرچین در برابر بیماری مقاوم است ولی باید در صورت هرگونه علائم بیماری به دامپزشک مراجعه کنید و داروهای لازم به آن داده شود.
بلدرچین مینیاتوری از لحاظ جنسیت به دو گروه نر و ماده تقسیم می‌شود. بلدرچین‌های نر دارای رنگ‌های متنوعی از جمله آبی، قهوه‌ای، نقره‌ای، سیاه و سفید هستند. این پرنده برخلاف بلدرچین ماده که تنوع رنگی کمی دارد و فاقد رنگ آبی است، در ناحیه سینه و گردن دارای رنگ آبی می‌باشد.
در صورت وجود غذای مناسب و شرایط آب و هوایی مساعد، بلدرچین نر برای جفت‌گیری با بلدرچین ماده با سایر نرها مبارزه کرده و برنده مبارزه با آن ماده جفت‌گیری می‌کند. بعد از جفت‌گیری برای اینکه ماده در شرایط مناسب تخم‌گذاری کند، لانه‌ای در میان بوته‌ها و زمین‌های امن می‌سازد. سپس ماده در لانه می‌ماند و تا زمانی که تعداد تخم‌هایش به اندازه مطلوب رسید، تخم‌گذاری می‌کند.
به طور معمول بلدرچین ماده 6-8 تخم می‌گذارد. در صورتی که نیاز به تخم بلدرچین بیشتری داشته باشید، می‌توانید با فراهم کردن تغذیه مناسب حاوی پروتئین و کلسیم این شرایط را ایجاد کنید. جوجه‌های بلدرچین بعد از 16 هفته از تخم خارج می‌شوند و بلدرچین نر و ماده برای تغذیه آن‌ها به یکدیگر کمک می‌کنند و مواد غذایی خورده شده در چینه‌دان خود را به جوجه‌هایشان می‌دهند.
در پرورش بلدرچین به صورت مصنوعی، باید از تخم‌های نطفه‌دار بلدرچین مینیاتوری جهت تغذیه جوجه‌ها استفاده کرد.
برای پرورش بلدرچین مینیاتوری به صورت مصنوعی، پرورش دهندگان از دو روش استفاده می‌کنند: 1-پرورش در بستر مناسب 2- پرورش در قفسه‌های مکانیزه
در روش اول بلدرچین نر و ماده را در کنار هم قرار می‌دهند و از آن‌ها برای جوجه کشی استفاده می‌کنند. در صورتی که در روش دوم تعدادی از ماده‌ها را درون قفس می‌گذارند که در این حالت از آن‌ها نمی‌توان برای جوجه کشی استفاده کرد و فقط برای خوردن مطلوب هستند.
سود حاصل از فروش تخم بلدرچین سهم زیادی از درآمد افراد فعال در حوزه پرورش بلدرچین را به خود اختصاص داده است.
تخم بلدرچین با وزن تقریبی 9 گرم می‌تواند 14 کیلوکالری انرژی داشته و علاوه بر آن بخش اعظم نیاز روزانه بدن انسان را به ویتامین B12، آهن، سلنیوم، کولین و.. را تأمین کند. تخم بلدرچین حاوی ویتامین A می‌باشد. یک از روش‌های درمان حساسیت‌های فصلی استفاده از تخم بلدرچین است.
انواع گونه‌های بلدرچین
بلدرچین اهلی: بلدرچین‌هایی که توسط انسان رام و اهلی شده‌اند، بلدرچین اهلی نامیده می‌شوند. اولین انسان‌هایی که موفق به اهلی کردن بلدرچین‌ها شدند، چینی‌ها و ژاپنی‌ها بودند. بلدرچین‌های اهلی توانایی بالایی در تخم‌گذاری (سالانه بین 150 تا 250) دارند.
بلدرچین وحشی: تمامی بلدرچین‌ها به‌صورت طبیعی وحشی هستند. بلدرچین‌های وحشی توانایی پایینی در تخم‌گذاری داشته و همچنین وزن پایینی دارند. بلدرچین‌های وحشی نر رفتار پرخاشگرانه دارند و تمایل به تصاحب قلمرو دارند.
بلدرچین تخمگذار: بلدرچین تخمگذار به دلیل قابلیت بالای خود در تخم‌گذاری، به این نام شناخته می‌شوند.
بلدرچین ژاپنی: بلدرچین ژاپنی سازگاری بالایی در آب و هوا‌های گوناگون دارد. مقاومت در برابری بیماری در این‌گونه زیاد می‌باشد. گوشت بلدرچین ژاپنی بسیار مغذی بوده و دارای خواص درمانی فراوانی است. این بلدرچین دچار جهش شده است و از این رو بلدرچین‌های ژاپنی رنگ‌های زیادی دارند. ظاهر بلدرچین‌های نر بسیار متفاوت از ماده است و این امر باعث شده تشخیص و افتراق جنسیت بلدرچین ژاپنی کار مشکلی نیست. در زمان بلوغ وزن بلدرچین‌ها به 90 تا 120 گرم می‌رسد. دوران جوجه‌کشی در این گونه بلدرچین 17 تا 18 روز به طول می‌انجامد.
بلدرچین گوشتی: هدف پرورش دهندگان بلدرچین از پرورش بلدرچین گوشتی استفاده از گوشت مفید آن‌ها است.
- بلدرچین باب وایت یا بلدرچین سینه سفید آمریکایی: بلدرچین باب وایت یکی از مهم‌ترین و شناخته‌ترین بلدرچین‌های گوشتی به سبب وزن و جثه زیاد خود هستند. خاستگاه این گونه کانادا، آمریکا و تعدادی کشور دیگر است. گاهی اوقات وزن این بلدرچین‌ها به 255 گرم می‌رسد. بلدرچین‌های باب وایت نر نسبت به جنس ماده از لحاظ فیزیکی درشت جثه هستند. نوار‌های سیاه و سفید رنگ روی گردن جنس نر، آن را از جنس ماده متمایز می‌کند.
- بلدرچین سینه سفید هندی: بلدرچین سینه سفید هندی به عنوان یکی از نژادهای معروف بلدرچین گوشتی شناخته می‌شود. از آنجای که تشخیص جنسیت بلدرچین سینه سفید هندی مشکل می‌باشد، پرورش دهندگان در سن بلوغ (43 روز پس از تولد) از تست کلواک جهت تعیین جنسیت استفاده می‌کنند.
بلدرچین کالیفرنیایی: خاستگاه این گونه بلدرچین بسیار زیبا، جنوب غربی آمریکای شمالی است. تاج خمیده روی سر بلدرچین کالیفرنیایی از ویژگی‌های خاص و منحصر به فرد این گونه است.
بلدرچین اروپایی: بلدرچین اروپایی از جمله گونه‌های مفید و سودمند می‌باشند چرا که بلدرچین اروپایی به عنوان بلدرچین تخمگذار و در عین حال به عنوان بلدرچین گوشتی کاربرد دارد.
بلدرچین گامبل: بلدرچین گامبل می‌تواند در مسافت‌های کوتاه پرواز کند. بلدرچین گامبل تمایل به مهاجرت ندارد.
